Ustawa z dnia 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców wprowadziła wśród licznych zmian dotyczących szeregu różnych sfer życia także od dawną postulowaną przed pracodawców zmianę ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Chodzi o możliwość badania trzeźwości pracownika przez pracodawcę.
Dotychczasowy art. 17 § 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi przewidywał, że tylko na żądanie pracownika kierownik zakładu pracy lub osoba przez niego upoważniona obowiązani byli zapewnić badania stanu trzeźwości pracownika.
Na tle przytoczonego wyżej przepisu Sąd Najwyższy – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 26 sierpnia 1999 r. (I PKN 241/99) stwierdził, że inicjatywa co do wykonania badań stanu trzeźwości należy do pracownika, któremu pracodawca zarzucił naruszenie obowiązku trzeźwości. Innymi słowy, badanie takie nie mogło nastąpić z inicjatywy samego pracodawcy, który w ten sposób nie miał pewnego środka weryfikacji swoich podejrzeń co do ewentualnej nietrzeźwości pracownika.
Dopuszczalność przeprowadzenia badania trzeźwości pracownika tylko na jego wniosek była przy tym problematyczna w kontekście obowiązku pracodawcy niedopuszczenia do pracy pracownika, jeżeli zachodziłoby uzasadnione podejrzenie, że stawił się on do pracy w stanie po użyciu alkoholu albo spożywał alkohol w czasie pracy.
Z dniem 1 lipca br. przepis art. 17 § 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi uległ zmianie i obecnie badanie stanu trzeźwości pracownika przeprowadzi uprawniony organ powołany do ochrony porządku publicznego (najczęściej pewnie policja, przy czym ewentualnego poboru krwi dokona fachowy pracownik służby zdrowia) na żądanie:
1. kierownika zakładu pracy,
2. osoby przez niego upoważnionej,
3. na żądanie pracownika.
Przypomnijmy, że stawienie się w pracy lub świadczenie pracy w stanie nietrzeźwości w zależności od okoliczności faktycznych sprawy może stanowić podstawę nałożenia na pracownika porządkowej kary pieniężnej, udzielenia mu innej kary porządkowej, a nawet zwolnienia pracownika z pracy.
aktualizacja(RP) 17.07.2011