7 września 2019 r. wchodzi w życie nowelizacja Kodeksu pracy dotycząca rozszerzenia możliwości dochodzenia odszkodowania od pracodawcy przez pracownika, który doznał mobbingu.
Jednak nie są to jedyne zmiany Kodeksu pracy, które wejdą w życie tego dnia.
Zmianie ulegnie również art. 113 oraz art. 183a Kodeksu pracy, poprzez stworzenie otwartego katalogu przesłanek uzasadniających dyskryminację. Dzięki temu zabiegowi prawnemu każde nieuzasadnione obiektywnymi przyczynami nierówne traktowanie pracowników będzie uznawane za dyskryminację.
W obecnym brzmieniu art. 113 Kodeksu pracy statuuje zasadę niedyskryminacji. Zgodnie z jej brzmieniem, jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy, jest niedopuszczalna. Rozwinięciem tej zasady jest art. 183a § 1 Kodeksu pracy, który w oparciu o te same kryteria, nakazuje równe traktowanie pracowników w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Obecnie kryteria dyskryminacji podzielone są zatem na dwie grupy, dotyczące cechy osobistych pracownika wskazanych przykładowo oraz ściśle wymienionych i związanych z pracą.
Należy zgodzić się z uzasadnieniem projektodawcy, iż brak jest racjonalnych przesłanek różnicujących dyskryminację i nierówne traktowanie, zatem odmiennie kształtujących konsekwencje prawne naruszenia przez pracodawcę tychże zasad. Zmiana, która polega na wykreśleniu z omawianych przepisów sformułowania "a także bez względu na" spowoduje pełne otwarcie katalogu kryteriów dyskryminujących. Nie tylko te z nich, które dotyczą cech osobistych, ale te związane z wykonywaną pracą przepisy określać będą jedynie przykładowo.